„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który stanowi nie tylko przedstawienie uroczystości weselnych, ale i odzwierciedla ówczesne społeczeństwo. Wielowątkowe przedstawienie pozwala na stworzenie portretu ówczesnych ludzi. Jednym z poruszanych tematów jest tematyka sztuki. Chcąc zrozumieć przedstawienie sztuki w „Weselu” warto przyjrzeć się przede wszystkim postaci Poety. Jego osoba inspirowana była Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem. Poeta jest przedstawiciel ówczesnej artystycznej bohemy. Jest przedstawicielem pokolenia dekadentów, a zarazem osobom, która wartość dostrzega jedynie w sztuce. Marność życia zdaje się przytłaczać artystę. Podobne pojęcie o sztuce zdaje się reprezentować Nos, którego postać wzorowana była na Tadeuszu Noskowskim. Nos również cechuje się dekadentyzmem. Osobą, która jest zafascynowana artystycznym światem jest także Rachela. Rachela to postać wzorowana na Pepie Singer – młodej dziewczynie, która była stałą bywalczynią miejsc odwiedzanych przez krakowską bohemę. Związki Racheli ze zjawami są nawiązaniem do romantycznej fascynacji tajemniczymi zjawiskami, która była charakterystyczną dla ówczesnych twórców. Wszystkie postaci łączy niezwykłe wprost zainteresowanie wsiom. Chłopomania dosięgła też Lucjana Rydla. Wydaje się, że artyści miotani są pomiędzy dwoma przeciwstawnymi biegunami – dekadentyzmem i przekonaniem o mierności oraz zainteresowaniem ludowością, sztuką i życiem wiejskim. Sztuka przedstawiona w „Weselu” zdaje się być wartością nadrzędną, która kontrastuje z miernością życia. Jednocześnie wydaje się ona być sztuką dla sztuki – nie niesie ze sobą żadnych dodatkowych wartości czy przesłania. Obraz artysty w „Weselu” to obraz dekadenta, który szuka w życiu nowych fascynacji. Chłopomania i zainteresowanie kulturą wsi oraz ich ludowością wiązała się nie tylko z bukoliczną wizją wsi. Istotnym były także wierzenia i obrzędy, które stanowiły odwołanie do przekonań głoszonych przez romantyków i ich zainteresowania wszelką duchowością czy nawet niewytłumaczalnymi zjawiskami. Taki obraz zarówno sztuki, jak i artysty związany był z czasem, w którym miały miejsce poczynione przez Stanisława Wyspiańskiego obserwacje. „Wesele” to dramat symboliczny i modernistyczny. Dekadentyzm, zainteresowanie życiem na wsi czy duchowością wpisany jest w nurt epoki. Widocznym jest także zniechęcenie i odejście od tematów patriotycznych. Analizując „Wesele” i obraz sztuki oraz artysty w nim przedstawiony, warto dostrzec, że cały utwór piętnuje wady polskiego narodu, a w szczególności artystów. Przedstawienie postaci takich jak Poeta czy Nos jest tego dowodem, a jednocześnie obrazem ówczesnej bohemy. Rozwiń więcejPobierz Rozprawka maturalna - Jak władza wpływa na człowieka i więcej Eseje w PDF z Filologia polska tylko na Docsity! Funkcja władcy jest jednym z najważniejszych i najbardziej odpowiedzialnych zadań, jakie może być powierzone człowiekowi. zapytał(a) o 20:22 Krytyka wad Polaków jako temat tekstów kultury. Omów zagadnienie na podstawie podanego fragmentu Wesela Stanisława Wyspiańskiego, całego utworu oraz innego tekstu kultury. Stanisław WyspiańskiWESELEJASIEKAha; prawda, żywy Bóg,przecie miałem trąbić w róg;kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,cyli mi sie ka odwinoł –kajsim zabył złoty róg,ostał mi sie ino izby głębnej, od chwili, wszedł był, w tropy za Jaśkiem, kołyszący się słomiany ci spadła czapka z sie chyloł po te copke,to mi może sie chłopie, złoty róg,miałeś, chłopie, czapkę z piór:czapkę ze łba wicher tom wieche z pawich ci sie ino ka gdzie przy figurą ktosik u rozstajnych dróg – –cy to pioł, cy nie pioł kur?S Odpowiedzi Krytyka wad Polaków jest często poruszanym tematem w dziełach literackich jak i w tekstach kultury takich jak filmy, seriale, plakaty, obrazy, komiksy. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Jednak każda moneta ma dwie strony. W przypadku Polaków rewers naszych cech ogólnonarodowych jest niezwykle rozbudowany i nadal podtrzymywany poza granicami w postaci stereotypów. Jako Polacy jesteśmy świadomi przywar, które funkcjonują w wyobrażeniach statystycznego Kowalskiego pochodzącego z kraju nad Wisłą. Wiedza ta objawia się w postaci autokrytyki w niezliczonych dziełach rodzimych pisarzy, poetów, malarzy, muzyków i reżyserów takich jak: Wojciech Smarzowski, Andrzej Wajda, Piotr Domalewski itd. Artyzm z jakim twórcy podchodzą do autokrytyki jest niespotykany wśród innych nacji. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz naturę. Jakie wady Polaków krytykują teksty kultury? Przedstawiają ich cechą, która jest piętnowana to egoizm Polaków i ich przywiązanie do dóbr materialnych. Doskonale dowodzi to zachowanie Jaśka w ostatnim akcie dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt „Wesele”. Po wykonaniu misji przez Jaśka, wrócił do chaty weselnej. Ku jego zaskoczeniu, biesiadnicy zostali sparaliżowani. Jak się potem okazuje to wpływ pierwszego czaru lub też biernego oczekiwania. W tej chwili drużba przypomnia sobie jaki był ostatni punkt jego zadania, czyli zadęcie w złoty róg: „Aha; prawda, żywy Bóg,| przecie miałem trąbić w róg;| kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,| cyli mi sie ka odwinoł” Okazuje się jednak, że przedmiot ofiarowany przez Wernyhorę zaginął. W tym momencie wywiązuje się dialog pomiędzy Chochołem a drużbą. Słowa Chochoła uświadamiają chłopakowi jaki błąd popełnił przez swoją głupotę: „[…] kajsim zabył złoty róg,| ostał mi sie ino sznur.| CHOCHOŁ - Jak ci spadła czapka z piór.| JASIEK Tom sie chyloł po te copke, to mi może sie odwinoł.| CHOCHOŁ Miałeś, chłopie, złoty róg,| miałeś, chłopie, czapkę z piór: | czapkę ze łba wicher zmiótł”. Schylając się po czapkę z pawich piór, spada mu on ze sznurka który miał na szyi. Przez swój egoizm i zamiłowanie do nakrycia, zgubił kluczowy przedmiot dla jego misji. Nie wie co ma dalej począć. Biernie spogląda na stojących w bezruchu ludzi, żałuje swojego czynu. Pragnąłby zrobić wszystko, tylko aby naprawić zaistniałą sytuację. Czapka z pawim piórem w weselu jest symbolem blichtru, przywiązania do dóbr materialnych, przywiązywania zbyt dużej uwagi do ubioru, egoizmu, ciągoty chłopów do bogactwa. Schylając się po czapkę przejawił wadę egocentryzmu i próżności. Złoty róg miał wzbudzić ducha narodowego w polakach. Teraz bez niego nie będzie można wzniecić powstania narodowego. W historii Polski wielokrotnie zdarzało się, że z pobudek egoistycznych kraj podupadał. Pozornie błahe żądze powodowały poważne klęski narodu. Często poruszaną wadą Polaków jest brak integracji pomiędzy obywatelami Polski. Stanisław Wyspiański opierając się na postaciach rzeczywistych uzyskał niezwykle realistyczny obraz narodu polskiego. Porusza bardzo wiele problemów związanych głównie z zaborami. Wyspiański nie widzi niemożliwość zwyciężenia i odzyskania niepodległości przez słabości, niezorganizowanie i podział społeczeństwa. W utworze widać wyraźny podział między inteligencją z Krakowa, a chłopstwem. Na weselu bawią się szlachta razem z chłopami, ale wraz z biegiem czasu coraz bardziej wychodzi na jaw pozorną integrację. Przedstawiciele inteligencji postrzegają wieś idealistycznie, jako miejsce gdzie ludzie są szczęśliwi, gdzie jak mówi Dziennikarz: „Niech na całym świecie wojna, |byle polska wieś zaciszna, |byle polska wieś spokojna.” . Obraz polskiej wsi według inteligencji jest spokojnym, stałym , radosnym i beztroskim miejscem. Mimo wielkiego zamiłowania do wsi przez szlachtę, tak naprawdę nie mają oni pojęcia o zwyczajach, tradycji i pracy na roli. Doskonale to widać w relacji pomiędzy Kliminą a Radczynią, kiedy Pani z miasta próbuje porozmawiać: „RADCZYNIA Cóż ta gosposiu, na roli? |Czyście sobie już posiali?| KLIMINA Tym ta casem sie nie siwo” Ten fragment dialogu dowodzi ignorancji ze strony szlachty wobec pracy i zwyczajów chłopów. Chłopomania jest tylko chwilową modą wśród przedstawicieli inteligencji. Ich zagorzali zwolennicy poślubiając panny ze wsi nie wiedzą dokładnie na co się piszą. Widać to w rozmowach pomiędzy Panną Młodą a Panem Młodym, kiedy dochodzi do licznych nieporozumień. Tak naprawdę ta pozorna idea służy jedynie pokazaniu, że jest się w modzie. Małżeństwa pomiędzy stanami są słusznie krytykowane przez weselników takich jak Dziad czy Żyd. Niechęć do chłopów jest nadal widoczna wśród przedstawicieli inteligencji. Chłopomania to tylko zabawa, która ma zaspokoić ciekawość. Integracja pomiędzy stanami nie jest możliwa z powodu, braku chęci stworzenia trwałej i wiążącej relacji pomiędzy tymi grupami. W tekstach kultury częste wady, które są wymieniane to ksenofobia, antysemityzm, homofobia i nienawiść do innych narodów. W kultowej piosence autorstwa 52 Dębiec pod tytułem: „To my Polacy”, są przedstawiane liczne i najpopularniejsze przywary Polaków jako narodu. Nienawiść do innych narodów, antysemityzm i ksenofobia są krytykowane już w pierwszej zwrotce: „Lubi nas niewielu, większość nienawidzi |Boją się wszyscy w szczególności Żydzi |(…)Wierz mi to świat trzeci ale lubię własne śmieci |(…) Żaden mother fucker nie podskoczy do Polaka |Wole polskie [CENZURA] w polu niż fiołki w Neapolu |Znasz ten bajer? Kto nie z nami ten frajer| Drążeni głęboko w gruncie wychowani na buncie |W nienawiści do wroga, w miłości do Boga |Fanatyzm niszczy ale bliższy jest mi kraj ojczysty |Każdy inny niższy, Ta! Nacjonalizm |W górę ręce kto jest z nami |W gorę pięści, zawsze damy radę”. Tekst ten pokazuje realną naturę Polaków. Utwór mówi o rzeczywistej nienawiści narodu do obcych kultur, bądź innych nacji. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Ten rodzimy narcyzm prowadzi do sytuacji, że nie mając nic świętujemy triumf. Wrogość w tekście jawnie jest nazwana a nacjonalizmem. Polacy, według autora utworu sądzą, że kto nie jest z nimi to jest przeciwko. Homofobia jest pokazana w dalszej części tekstu: „To jest moja nora, jestem Polak mam baseballa |Jeśli coś mi nie przypasi |Tam gdzie nasi hej niech nie włazi żaden pedofil lub gej |To mnie razi, lepiej wiej”. Polacy uważają homoseksualizm za coś nienaturalnego, dlatego też jest przez nich tępiony. Nienawiść wynika z braku akceptacji i zwykłego braku chęci do zmian. Naród polski jest trudny. Posiada wiele przywar, a jednocześnie sam krytykuje pewne postawy. Jednak nie da się ukryć, że jest on wyjątkowy i jedyny w swoim nie tylko w tekstach literackich, ale także w innych tekstach kultury możemy znaleźć krytykę wad narodu. Autokrytycyzm jest na wyjątkowo mocno zarysowany w Polsce. Artyzm wynikający z obrazu wad Polaków, który ujawnia się w różnych tekstach kultury i tekstach literackich jest niespotykany na skalę światową. Uważam, że dobrym jest wiedzieć o własnych wadach, ponieważ może się to przysłużyć autokontroli i zmianom. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz czy jest git ale zawsze się komuś może przydać :* Uważasz, że ktoś się myli? lub more_vert. -KaI- (293k) odpowiedź 3 października 2010. verified. Najlepsza. Magalenka - bezinteresownie pomógł Magdalence, która dzięki niemu z prostytutki przeistoczyła się w porządną kobietę. Wynajął jej mieszkanie, kupił maszynę do szycia, załatwił pracę. Węgiełek - zabiera Węgiełka do Warszawy, daje mu pieniądze.
Wstęp (przedstawienie tematu, teza, definicja pojęcia z tematu) Warto zastanowić się nad tym, jak wprowadzanie elementów fantastycznych do utworu wpływa na przesłanie całego dzieła. Taki zabieg był, jest i z całą pewnością będzie wykorzystywany przez twórców tekstów kultury, w tym literatury. Dzieje się tak dlatego, że włączanie do utworów elementów fantastycznych znacząco wpływa na przesłanie całego dzieła. Czasami może to nawet kompletnie zmienić jego wydźwięk, sprawić, że treść będzie niezwykle ważna dla dużej grupy ludzi bądź całego społeczeństwa. Opisywane elementy to motywy, które różnią się od rzeczywistych, są nadrealne, nadnaturalne, nadprzyrodzone, niespotykane, niecodzienne. Argument pierwszy (odwołanie do pierwszego fragmentu Wesela i do całej lektury) W podanym fragmencie (akt I, scena 36) dramatu symbolicznego pod tytułem „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, który został napisany w Młodej Polsce, przedstawiona została rozmowa Racheli (jej pierwowzorem była Pepa Singer) z Poetą (jego pierwowzorem był Kazimierz Przerwa-Tetmajer). Miłośnicy poezji rozmawiali o chochole – początkowo zainteresowana nim była wyłącznie dziewczyna, później pałuba stała się ciekawa także dla mężczyzny. Chochoł został nazwany przez Rachelę „nadprzyrodzoną Mocą”, miał zapowiadać według niej „dziwy”, które można rozumieć jako rzeczy niezwykłe, fantastyczne. Wprowadzenie tego nadnaturalnego stworzenia wpłynęło na przebieg całego aktu drugiego, czyli nocy z 20 na 21 listopada 1900 roku, i sprawiło, że „Wesele” okazało się utworem istotnym dla wszystkich Polaków żyjących nie tylko w XX, ale także w XXI wieku. Po przybyciu chochoła do chaty bronowickiej pojawiło się wiele zjaw, upiorów i duchów (np. upiór Jakuba Szeli, błazen Stańczyk czy rycerz Zawisza Czarny), które ukazywały lęki i marzenia gości weselnych, a co za tym idzie – bolączki i pragnienia całego, uciemiężonego społeczeństwa polskiego. Argument drugi (odwołanie do drugiego fragmentu Wesela i do całej lektury) W drugim fragmencie (akt II, scena 9) opisywanego dramatu młodopolskiego ukazana została rozmowa Poety (jego pierwowzorem, jak wspomniano powyżej, był Kazimierz Przerwa-Tetmajer) z Rycerzem (chodzi tu o bohatera ze średniowiecza – Zawiszę Czarnego z Garbowa). Pierwszy z nich to postać realistyczna, a drugi – fantastyczna. Poeta nie wiedział, z kim rozmawia, zadawał pytania o tożsamość zjawy, z kolei Rycerz nieustannie mówił o potrzebie wszczęcia jakichś działań: „Na koń, zbudź się, ty żak, / ty lecieć masz jak ptak! […]”. Zawisza Czarny odwoływał się do bohaterskich czynów przodków swojego rozmówcy: „Witołd, Zawisza, Jagiełło! […] Olbrzymów dzieło”. Ta rozmowa z duchem, czyli z postacią fantastyczną, znacząco wpłynęła na przesłanie całego dzieła – wskazała, z czym Polacy mieli największe problemy w obliczu zniewolenia. Był to dekadentyzm (charakteryzujący przede wszystkim inteligentów), czyli kompletny brak energii do działania, wszechogarniająca niemoc, apatia, bierność, depresyjność. Uzmysłowienie sobie szkodliwości tej wady mogło pobudzić Polaków do refleksji, wstrząsnąć nimi, a wreszcie – nakłonić do zmiany postaw i zachowań. Argument trzeci (odwołanie do tekstu kultury – Dziady, cz. II) Elementy fantastyczne znajdują się także w dramacie niescenicznym pod tytułem „Dziady” cz. II autorstwa Adama Mickiewicza, który został napisany w romantyzmie. W utworze głównymi bohaterami są duchy przybywające do przycmentarnej kaplicy w Dzień Zaduszny. Były to kolejno: aniołki Józia i Rózio (duchy lekkie), Widmo Złego Pana (duch ciężki), pasterka Zosia (duch pośredni), Widmo Młodzieńca (tajemniczy duch). Zjawy rozmawiały z Guślarzem oraz z chórem wieśniaków i wieśniaczek, opowiadały swoje historie, mówiły o potrzebach, wyrażały prośby. Najważniejsze jednak było to, że pojawienie się tych fantastycznych postaci pozwoliło wierzyć ludziom żyjącym w pierwszej połowie XIX wieku w istnienie życia pozaziemskiego, a także w to, że dobro popłaca, a zło (popełnione zbrodnie) zawsze spotyka sprawiedliwa kara. Umieszczone w „Dziadach” wileńsko-kowieńskich motywy nadrealne dawały więc nadzieję społeczeństwu, że po śmierci coś jest, że istnieje jakaś siła wyższa, która obiektywnie ocenia ludzkie życie – wynagradza je bądź karze. Zdecydowanie trudno byłoby stworzyć takie przesłanie, posługując się wyłącznie realizmem. Zakończenie (podsumowanie argumentów, potwierdzenie tezy, wnioski, własne zdanie) Jak widać na podstawie analizy „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego i „Dziadów” cz. II Adama Mickiewicza, włączanie do utworów elementów fantastycznych znacząco wpływa na przesłanie całego dzieła. Czasami może to nawet kompletnie zmienić jego wydźwięk, sprawić, że treść będzie niezwykle ważna dla dużej grupy ludzi (jak w przypadku prostego ludu żyjącego w romantyzmie) bądź całego społeczeństwa (jak w przypadku Polaków wyczekujących od przeszło stu lat niepodległości). Fantastyka sprawia, że dany utwór można rozpatrywać dwupłaszczyznowo – na płaszczyźnie realistycznej, dosłownej i na płaszczyźnie nierealistycznej, metaforycznej. Poszerza więc ona możliwości interpretacyjne i najbanalniej sprawia, że dzieło jest ciekawsze.
W powieści możemy zaobserwować jak wydarzenia polityczne wpływają na Cezarego, którego poznajemy jako czternastoletniego chłopca. Urodził się w Baku, przeżył szczęśliwe dzieciństwo, gdy wybucha I wojna światowa w 1914 r. jego ojciec Seweryn idzie na front..
Od wieków wiadomo, że człowiek jest istotą społeczną, czyli jednostką zdolną rozwijać się we właściwy sposób tylko w społeczeństwie. Jest on całkowicie zależny od otaczających go grup, od których czerpie wszelkie wartości. Znaczna część sukcesów odniesionych przez człowieka nie dokonała się za przyczyną indywidualnych działań, lecz była wynikiem współpracy - ale każda współpraca, nawet najbardziej zorganizowana, musi być nadzorowana przez odpowiednią osobę. Moim zdaniem ludzie podejmujący działania dla osiągnięcia wyższego celu bezwzględnie potrzebują właśnie takiego wieków wiadomo, że człowiek jest istotą społeczną, czyli jednostką zdolną rozwijać się we właściwy sposób tylko w społeczeństwie. Jest on całkowicie zależny od otaczających go grup, od których czerpie wszelkie wartości. Znaczna część sukcesów odniesionych przez człowieka nie dokonała się za przyczyną indywidualnych działań, lecz była wynikiem współpracy - ale każda współpraca, nawet najbardziej zorganizowana, musi być nadzorowana przez odpowiednią osobę. Moim zdaniem ludzie podejmujący działania dla osiągnięcia wyższego celu bezwzględnie potrzebują właśnie takiego przywódcy. Potwierdzenie tego widzimy nie tylko w rozległej historii, ale także na kartach wielu dzieł literackich. W dalszej części mojej pracy postaram się udowodnić powyższą tezę, opierając się na podanym fragmencie “Wyzwolenia” Stanisława Wyspiańskiego oraz odwołując się do innych tekstów wyżej dramat, wydany w 1903 roku, dogłębnie analizuje i krytykuje współczesną autorowi Polskę. Jest to swego rodzaju rozrachunek z mentalnością społeczeństwa, skupiający się przede wszystkim na panującej sytuacji politycznej i istniejących wówczas ideologiach oraz stronnictwach. Jesteśmy tu świadkami kreacji bohatera już dobrze nam znanego: jest nim Konrad, postać z mickiewiczowskich “Dziadów, części III”. Jego zadanie to walka, lecz nie tylko o ojczyznę, ale także o jej mieszkańców. Polacy są podzieleni, pochłonięci przez wszechobecne poczucie rezygnacji i niezdolni do samodzielnego działania. Może się zdawać, że wciąż żyją romantycznymi przesłankami, które ich usypiają i omamiają. Tytuł dramatu w pełni oddaje sens powołania Konrada - ma on stać się przywódcą, wyzwolić ludzi z bierności oraz pułapek umysłu, skłonić ich do czynu, “wprząc do dzieła”. Pojawiający się pod koniec Reżyser zdaje się rozumieć, że wspólne działanie jest jedyną nadzieją, naród zaś, pozostawiony sam sobie, nigdy nie podejmie odpowiednich kroków ku zmianie swej beznadziejnej utwór Wyspiańskiego, mianowicie wydane dwa lata wcześniej “Wesele”, jeszcze dobitniej ukazuje tę zawiłą problematykę. Tam grupę stanowi grono gości weselnych należących do dwóch warstw społecznych - chłopów i inteligencji. Są oni przedstawieni z dosadną krytyką, której ulegają zwłaszcza niezdolni do czynu i nieodpowiedzialni “panowie z miasta”. Chłopstwo, mimo że zapalczywe, jest zaś “kluczem do wolności” i to w jego obrazie ukazana zostaje świadomość oraz siła narodowa. Ogromną rolę w dramacie odgrywa Wernyhora, półlegendarny Kozak i bohater ukraiński. To za jego przyczyną zebrani podejmują próbę wszczęcia powstania, widząc w tym zrywie szansę na odzyskanie niepodległości. Wzniosła idea kończy się jednak klęską - Jasiek, parobek odpowiedzialny za obudzenie u zgromadzonych ducha walki, gubi służący do tego złoty róg i skazuje ich na pełen apatii letarg. Wyspiański pragnął owym przedstawieniem społeczeństwa zaznaczyć przede wszystkim brak zdolności przywódczych inteligencji oraz niemożność chłopów do samodzielnego działania. To właśnie były powody, dla których naród utracił szanse na przywódcy występuje także w powieści społeczno-obyczajowej Władysława Stanisława Reymonta pt. “Chłopi”. Ukazuje ona życie mieszkańców wsi Lipce, dając równocześnie wgląd w nastroje i stosunki panujące w pouwłaszczeniowej rzeczywistości. Rozbudowane opisy pozwalają czytelnikowi wejrzeć w głąb psychiki bohaterów oraz zapoznać się z ludowymi tradycjami i obrzędami. Społeczność wiejska okazuje się być silnie zhierarchizowana, a na jej czele stoją najbardziej wpływowi bogacze. Do tego grona należy Maciej Boryna, 58-letni gospodarz i właściciel znacznego majątku. Sprawia on wrażenie nieformalnego przywódcy gromady, którego władza ujawnia się w momencie powieściowej bitwy o las. Gdy chłopi dowiadują się, że dziedzic dokonuje wyrębu ich boru, postanawiają niezwłocznie wyruszyć mu naprzeciw. Powszechne zdenerwowanie i zawziętość nie wystarczają jednak, by podjąć działanie. Żaden gospodarz nie rusza się, dopóki nie przybywa Boryna, którego zadaniem jest poprowadzenie wspólnoty i tym samym uchronienie jej własności. Potyczka, mimo że zakończona wieloma ranami i uwięzieniem większości mężczyzn, odnosi zamierzony skutek - Lipczanie odzyskują swój las i mogą szczycić się czynnym oporem przeciwko można zauważyć na podstawie moich powyższych rozważań, wszyscy ludzie pragnący dojść do wielkich rzeczy nie są w stanie dokonać tego bez przywódcy. Społeczeństwo często bywa rozdarte, nie potrafi znaleźć wspólnego języka i ulega wszechobecnym stereotypom. Niejednokrotnie nawet przedstawiciele jednej grupy stają się ofiarami nieporozumień i dezorganizacji. Wszelkie niepewności, podziały i różnice mogą zostać zniesione, gdy na czele zbiorowości stanie jednostka-autorytet, zdolny ją pogodzić i poprowadzić ku zwycięstwu. Wniosek: Elementy fantastyczne wpływają na przesłanie utworu, gdyż mogą mieć znaczenie symboliczne i nadawać przesłaniu dzieła znaczenie przenośne. W drugim fragmencie została ukazana rozmowa Rycerza i Poety. Rycerz był postacią fantastyczną, zjawą, która ukazała się Poecie. Był on średniowiecznym rycerzem, Zawiszą Czarnym Dramat Stanisława Wyspiańskiego Wesele ukazuje nam wyobrażenia inteligencji na temat mieszkańców wsi. Jak się okazuje, młodopolska chora dusza chętnie kurowała się w świecie tężyzny fizycznej i wiejskiej natury. To przykład typowej chłopomanii. 1. Pan Młody, który poślubił chłopkę, garnie się wręcz do życia na wsi. Swoje dotychczasowe życie w mieście, uznaje za ponure i szare. Jest zauroczony chłopską kulturą, według niego to ożywcze źródło odskoczni od codzienności. Dopiero na wsi odnajdzie szczęście. 2. Zdaniem poety, inteligencja aż za bardzo ubóstwia chłopów. Patrzy on realnie. 3. Gospodarz docenia rolę chłopstwa jako siły, dzięki której można odzyskać wolność, jednocześnie nie może zapomnieć o rzezi galickiej (1846), boi się, że co było może przyjść. To tłumaczy niemożność serdecznej więzi panów z chłopami. Strony: 1 2Postrzeganie życia na wsi, na podstawie "Wesela" Wyspiańskiego. Pan Młody reprezentuje prostą filozofię, według, której w życiu trzeba iść za głosem serca i sięgać po szczęście. „Szczęście każdy ma przed nosem a jak ma, to trzeba brać- trzeba iść za serdecznym głosem i nie pozwolić się kpać.”.
Ale który fragment Wesela?Bo jeśli chodzi o to, czy "Chińczyki trzymają się mocno" - to owszem, nadal aktualne.Pojawiające się na zaproszenie Państwa Młodych duchy zapowiada nadejście Chochoła. Ale on odegra rolę kluczową w finale dramatu. Wcześniej poszczególni bohaterowie dramatu będą musieli zmierzyć się z własnymi demonami. Widmo przychodzi do Marysi, siostry Panny Młodej. To duch jej zmarłego narzeczonego, Ludwika de Laveaux, malarza.
Gospodarza na temat poezji narodowej oraz przedstaw sądy bohaterów o PNa podstawie fragmentu "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego porównaj poglądy Poety i Poety i Gospodarza toczy się na weselu Pana Młodego i Panny Młodej - artysty i chłopki. Obaj bohaterowie wywodzą się z inteligencji, chociaż Gospodarz od dziesięciu lat mieszka na wsi. - Mają swoje pierwowzory Poeta - pierwowzorem był Kazimierz Przerwa - Tetmajer dekadent, Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer - jego przyrodni brat ożeniony z chłopką, malarz. - dyskusja bohaterów dotyczy roli poezji i artysty a także jest refleksją obu bohaterów o narodzie Poeta: - Poeta marzy o napisaniu wielkiego dzieła, chciałby stworzyć potężnego bohatera, rycerza na wzór tych potężnych herosów z przeszłości (może to być nawiązanie do planów Tetmajera - chciał napisać poemat o Zawiszy Czarnym) - Poeta snuje plany, wymyśla scenerię swojego utworu - błędny rycerz, opustoszały zamek, prosty lud - nawiązanie do romantycznej i średniowiecznej scenerii - jego pragnieniem jest wielkość, wspaniałe cele, chciałby wzbić się jako artysta ponad przeciętność, a tymczasem dopada go pospolitość - Poeta żali się na przytłaczającą rzeczywistość, która odbiera natchnienie, nie pozwala rozwinąć skrzydeł - Poezja ma porywać serca, popychać do działania, tymczasem Poetę ogarnia zniechęcenie - jak dekadent pogrąża się w niemocy -Poeta jest świadomy, że w swojej twórczości goni za majakami, że pisze o tym co dziwne, co przypomina senne marzenie, co nie ma związku z rzeczywistością i tym co realne - Polacy zapatrzeni w przeszłość, żyją swoją chwalebną historią, nie chcą zmierzyć się z problemami współczesności, - Złudzenia, marazm inteligencji - Inteligencja wpatrzona w chłopów - ludomania Gospodarz: - Literatura narodowa ma w sobie wzniosłość i patos, pokazuje wielkich i wybitnych bohaterów, ale niewielu tę twórczość rozumie - w każdym Polaku drzemie potencjalnie zdolność do czynu - każde pokolenie ma swojego bohatera, wielką postać, ale ta wielkość przepada i gaśnie - Gospodarz podziela zachwyt chłopstwem - chłop ma w sobie coś królewskiego - godność, siłę i potęgę Wnioski: - podobieństwa i różnice w sądach obu bohaterów - kontrast między marzeniami i pragnieniami inteligencji a ich czynami - postrzeganie poezji narodowej jako dzieł natchnionych/niezrozumiałych - wpatrzenie w chłopów - ironia Poety/ autentyczny zachwyt Gospodarza - naród żyjący przeszłością, niezdolny do zjednoczenia, pogrążony w chocholim tańcu
Na podstawie całego zdarzenia krystalizuje się nam on jako wzór prawdziwego patrioty, osoby, dzięki której Polska i pamięć o niej nie zaginą. Swoją postawą być może pragnął dać „lekcję” współtowarzyszom, wskazać im drogę jak należy postępować, jakimi wartościami kierować się w życiu, ale również na pewnoTemat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa wesele wypracowanie na podstawie fragmentu to darmowa tapeta HD pochodzaca ze wszystkich stron internetowych na swiecie. Pobierz ten obraz za darmo w rozdzielczosci HD i wybierz "przycisk pobierania" ponizej. Jesli nie znajdziesz dokladnej rozdzielczosci, ktorej szukasz, wybierz rozdzielczosc natywna lub wyzsza. Nie zapomnij dodac do zakladek wesele wypracowanie na podstawie fragmentu za pomoca Ctrl + D (PC) lub Command + D (macos). Jesli uzywasz telefonu komorkowego, mozesz takze uzyc szuflady menu z przeglsdarki. Niezaleznie od tego, czy jest to system Windows, Mac, iOS lub Android, bedziesz mogl pobierac obrazy za pomoca przycisku pobierania. Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Matura Z Jezyka Polskiego Pytania I Odpowiedzi Matura 2014 Historia Przeszlosc Zapomniana Czy Ciagle Zywa Rozwaz Matura 2017 Polski Wesele Wyspianskiego Na Maturze Z Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Matura 2017 Jezyk Polski Poziom Podstawowy Rmf 24 Opracowanie Lektur Stanislaw Wyspianski Wesele Nowa Era Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Matura Z Jezyka Polskiego Pytania I Odpowiedzi Matura 2014 Rozprawka Czym Jest Tradycja W Zyciu Czlowieka I Narodu
.wesele rozprawka na podstawie fragmentu
