Afrojax, DonGURALesko, Holak, Kosi i Łajzol z Jetlagz, Ras, Rau, Solar, Ten Typ Mes i Vienio powiedzieli nam, co myślą o trwającej w Polsce nagonce na osoby LGBT+ i braku wyraźnych reakcji ze strony środowiska hiphopowego. Praca nad tym artykułem trwała ponad pół roku. Od dawna chcieliśmy, żeby środowisko hiphopowe wypowiedziało się na temat sytuacji osób LGBT+ i homofobii w polskim rapie ze swojej perspektywy. Wiemy, że ta kwestia przewija się w polskim hip-hopie – wersy dotyczące relacji jednopłciowych słyszeliśmy w kawałkach Taco Hemingwaya i Bedoesa. W wywiadzie, który opublikowaliśmy na początku roku, Pezet podkreślił, że odmienna seksualność nigdy mu nie przeszkadzała i powiedział: “Wku*wia mnie jak ktoś ma z tym problem. Moim zdaniem to, co ktoś robi w sypialni, to jest jego prywatna sprawa, dopóki nie robi komuś krzywdy.”. W rozmowach z innymi raperami zdarzało się, że fragmenty o podejściu do osób LGBT+ zostały wycięte w procesie autoryzacji. Długo debatowaliśmy nad tym, w jaki sposób podejść do tematu, tak by zachęcić jak najwięcej osób do wypowiedzi, pomimo to wielu raperów z różnych powodów nie zdecydowało się odpowiedzieć na nasze pytania. Afrojax, DonGURALesko, Holak, Kosi i Łajzol z Jetlagz, Ras, Rau, Solar, Ten Typ Mes i Vienio o LGBT+ Foto: Michał Klusek/ Shootme We współpracy z agencją OUTRAGE, zajmującą się kreacją, produkcją i komunikacją niestandardowych projektów z obszaru muzyki, rozrywki i kultury, udało nam się zaprosić do rozmowy kilku ważnych przedstawicieli sceny. Afrojax, DonGURALesko, Holak, Kosi i Łajzol z Jetlagz, Ras, Rau, Solar, Ten Typ Mes i Vienio powiedzieli nam, co myślą o trwającej w Polsce nagonce na osoby LGBT+ i braku wyraźnych reakcji ze strony środowiska hiphopowego. Na potrzeby artykułu sfotografował ich Michał Klusek z Shootme, agencji fotografów i artystów audiowizualnych oraz domu kreatywnej produkcji. Mamy nadzieję, że ten materiał zachęci innych do przemyśleń i rozmowy o tym, że nie powinniśmy milczeć, gdy obok nas dzieje się zło. Jaki jest twój stosunek do osób LGBT+? Ras: To, że pytamy o to w tej formie pokazuje, jak daleka czeka nas jeszcze droga. Bo w rzeczywistości pytanie brzmi: "jakbyś określił swój stosunek do ludzi?”. A mój stosunek do ludzi jest przerywany. Lubię ich, ale nie w nadmiarze, znam kilku filantropów i złodziei, kilku mnie zawiodło, kilku mi pomogło. Na świecie jest siedem i pół miliarda ludzi, których tożsamość seksualna jest dla mnie zupełnie bez znaczenia, jednak w sytuacji, kiedy mniejszościom odbiera się prawo do równego traktowania, przedstawiciele większości muszą zabierać głos. Nie możemy odwracać wzroku i udawać, że nic się nie dzieje. Ten Typ Mes: Mam taki sam stosunek jak do osób hetero: jesteś solidnym, słownym, wrażliwym, zabawnym człowiekiem, to się polubimy, a jak nie - adieu! Nie interesuje mnie co kto robi w sypialni, o ile nikt z niej nie wychodzi z płaczem. Ten Typ Mes Foto: Michał Klusek/ Shootme Afrojax: Osoby LGBT+ mają moje pełne poparcie i nieustającą sympatię. Solar: Osoby LGBT+ powinny mieć takie same prawa jak wszyscy. Nie większe, nie mniejsze, wszyscy powinniśmy być równi wobec prawa i możliwości społecznych. Jeśli miałbym wystąpić w roli mediatora pomiędzy zwaśnionymi światami, zaproponowałbym pochylenie się na słowem „małżeństwo”, które zwyczajowo jest zarezerwowane dla kobiety i mężczyzny. Nie to, żeby doktryna kościoła katolickiego była mi specjalnie bliska, jednak moralność polskiego społeczeństwa została zbudowana na jej kanwie. To kwestia kulturowa, więc słowo “małżeństwo” (które nomen omen zawiera w sobie etymologicznie „żonę”, która przecież w związku homoseksualnym nie musi być obecna) dla spokoju społecznego zostawiłbym dla związku kobiety i mężczyzny. Nie widzę jednak żadnych przeciwwskazań, aby pary homoseksualne zawierały związki partnerskie, dające te same prawa i obowiązki, co małżeństwo. W ramach kompromisu pomiędzy bardziej nowoczesną a konserwatywną częścią społeczeństwa, zachowałbym tylko różnicę w nazwie. Rau: Mój stosunek do LGBT+ jest neutralny. Rozumiem, że muszą wyjść na afisz, żeby w końcu ludzie ich zaakceptowali i mieli normalne prawa. Inną sprawą jest to, co dalej robią z tym media. Wk*rwia mnie przesadna poprawność polityczna, która stała się jakimś dziwnym orężem do cenzurowania treści, ale to oddzielny temat. Rau Foto: Michał Klusek/ Shootme Vienio: Traktuję osoby LGBT+ tak jak wszystkich ludzi. Zgodnie z moją filozofią życiową każdego oceniam indywidualnie. Seksualność, wiara i poglądy polityczne to są dla mnie sprawy intymne, o których tak naprawdę nie powinno się dyskutować, lub trzeba je z automatu zaakceptować. DonGURALesko: Każdy ma prawo żyć tak, jak mu się podoba, pod warunkiem nieszkodzenia innym. Ta stara zasada pozwala nam żyć w społeczeństwie i nie zabijać się nawzajem. Kierując się nią, staram się nie dzielić ludzi na stereotypowe kategorie – są bardzo różnorodni, nie wszystko rozumiem, mimo to nie reaguję agresją. Łajzol: Mój stosunek do LGBT+ jest raczej obojętny, staram się być wobec nich życzliwy, tak samo jak wobec wszystkich innych. Kosi: Ogólnie staram się być w porządku dla ludzi, niezależnie od ich preferencji seksualnych, pochodzenia czy koloru skóry. Holak: Mam znajomych, przyjaciela oraz współpracowników LGBT+. Co myślisz o nagonce na LGBT+, która nasiliła się podczas kampanii przedwyborczej? Vienio: Myślę, że to obrzydliwe zjawisko organizowane przez środowiska związane z ekipą rządzącą po to, żeby spolaryzować ludzi. Woda na młyn prawicy oraz konserwatystów, którzy starają się wywołać nienawiść i niechęć wśród ludzi, podburzając społeczeństwo. Nazywa się ideologią tych, którzy chcą dla swoich bliźnich o odmiennej seksualności zwyczajnych praw, np. do odwiedzania w szpitalu, dziedziczenia, czy normalnego traktowania w miejscu zamieszkania. Trzeba pamiętać, że Polska to kraj katolicki, który w założeniach powinien przestrzegać przykazania „szanuj bliźniego swego”. Zgodnie z myślą chrześcijańską, powinniśmy zaakceptować wszystko, co żyje na tym świecie, a tacy ludzie byli od zawsze. Vienio Foto: Michał Klusek/ Shootme Ten Typ Mes: To kolejne wzbudzanie lęku, a zalęknionym tłumem łatwo sterować. Paskudny, banalny, lecz skuteczny politycznie zabieg. Wk*rwia mnie to januszowe gadanie, że „przecież żadna krzywda im się u nas nie dzieje”. Po pierwsze jakie „u nas”, wszyscy jesteśmy u siebie, po drugie ilu gejów mu to potwierdziło? Ilu gejów wuj Bohdan zapytał, czy dzieje im się krzywda? Oczywiście, że żadnego nie spytał, bo myśli, że nie zna homoseksualistów. A tu niespodzianka: raczej zna, jeśli chodzi do kościoła. Ten paradoks jest za gruby na krótki wywiad, dlatego zainteresowanych odsyłam do naukowej publikacji pt. „Sodoma - hipokryzja i władza w Watykanie” socjologa Frederica Martela. Afrojax: To haniebne zjawisko, jak każda nagonka większości na mniejszość. Rau: Myślę, że świadczy ona o zacofaniu umysłowym, kompleksach i chyba zbyt dużej ilości wolnego czasu. Politycznie służy za zasłonę dymną do załatwiania problematycznych spraw po cichu i do niepotrzebnego dzielenia społeczeństwa. DonGURALesko: Wiadomo, że najłatwiej ludzi jednoczyć w poczuciu zagrożenia, w kontrze do wspólnego wroga - prawdziwego bądź wyimaginowanego. Zbiorowości ludzkie, zwłaszcza te buzujące od negatywnych emocji jak nasza, są na to bardzo podatne. Podczas poprzednich wyborów prezydenckich szczuto przeciw uchodźcom, sugerując, że rzekomo przenoszą choroby i "pierwotniaki", co w kontekście historycznym było wyjątkowo obrzydliwe. Przez ostatnie lata szczuto przeciw różnym grupom społecznym i zawodowym, a teraz przyszła kolei na LGBT+. To smutne, ale ta strategia wciąż działa. DonGURALesko Foto: Michał Klusek/ Shootme Łajzol: To coś strasznego i należy z tym walczyć. Ta nagonka przypomina język i retorykę faszystów z lat 30. i 40. XX wieku, co szczególnie w przypadku Polski jest jakimś ponurym i przerażającym paradoksem. Kosi: Myślę, że to nagonka bazująca na najniższych instynktach, służąca tylko do osiągania celów politycznych. To straszne, że trafia w Polsce na podatny grunt. Tak jak mówi Paweł: przerażający i bardzo smutny paradoks. Ras: Absolutnie sprzeciwiam się prześladowaniom w jakiejkolwiek formie. Przeraża mnie, że ludzie odpowiedzialni za mój kraj nawołują do nienawiści, odmawiają równego traktowania, odczłowieczają ludzi, ze względu na to, kim są. Rozumiem, że mechanizm polityczny, w którym należy wymyślić wroga, by można było z nim walczyć, zapewnia głosy, natomiast nie jestem w stanie pojąć, jak można patrzeć w lustro ze świadomością, że niszczy się życia ludzi, którzy po prostu chcą być sobą. Widziałem film z wiecu pana prezydenta, na którym nastolatka, piszcząc i płacząc, z przerażeniem opowiada o wizji ślubów „dwóch facetów albo dwóch kobiet”, a za nią krzyczy tata i jego koledzy. Na jakim poziomie niewiedzy, wyparcia, zacofania i nienawiści funkcjonujemy, jeśli miłość budzi takie przerażenie? Praca u podstaw, edukacja, są potrzebne natychmiast. Niestety obawiam się, że ten kraj zmierza w przeciwnym kierunku. Ras Foto: Michał Klusek/ Shootme Holak: Uważam, że na dłuższą metę opieranie polityki o spór na ten temat nie ma sensu. Moim zdaniem z rozwojem społeczeństwa idzie coraz lepsza atmosfera dla mniejszości. Dlaczego środowisko hiphopowe jest tak homofobiczne i rzadko staje po stronie LGBT+? Czy to lęk przed fanami, wytwórniami? Afrojax: To środowisko jest jak klasa w podstawówce z ogromną przewagą liczebną chłopców, gdzie wszyscy przechwalają się, ile mają zabawek, jaki mają szacunek na dzielni, a każdy jest największym cwaniakiem i najmocniejszym osiłkiem. To testosteron w stanie czystym, bez cienia dystansu do siebie. Towarzystwo, które nigdy nie dorasta. Odstający od normy nie mają w nim czego szukać. Afrojax Foto: Michał Klusek/ Shootme Ten Typ Mes: „Stawanie po stronie” to nieprecyzyjne sformułowanie. Każdy mój kumpel gej może na mnie liczyć, jeśli jakiś agresor (statystycznie dość prawdopodobne, że taki odpalony znikąd furiat sam jest kryptogejem!) będzie go bił z powodu orientacji. Niestety, powierzchnia debaty publicznej nie jest z gumy. Jeśli mój brat czy syn byliby nieheteronormatywni, pewnie walczyłbym o nich w co drugiej piosence. Tak się jednak ułożyło, że znam więcej źle traktowanych kobiet, porzuconych dzieci i zapomnianych przez świat seniorów i dlatego więcej uwagi poświęcałem właśnie tym nie dość „nagłaśnianym” ekipom. Co do innych artystów, nie wiem, może kalkulują, boją się hejtu, wiadomo, najłatwiej odciąć się od ludzi i dać hajs na pieski. Rau: Duża część raperów i odbiorców przejawia lekkie zakompleksienie i niepostępowość, a niepostępowość rodzi się z niewiedzy, która prowadzi do strachu, a ten do negacji i agresji. Ci, którzy mają bardziej otwarty czerep wiedzą, że publiczna aprobata LGBT+ nie przełoży im się na statystyki i pieniądze, a w tej chwili to są największe wartości w tej muzyce. Oddzielną sprawą jest to, że rap wywodzi się z ulicy i większość raperów sili się na prawilniaków, a w takim świecie nie ma miejsca na LGBT+. Solar: Na pewno to nie jest przykaz wytwórni, bo formułowanie poglądów raperów nie jest rolą labelu i myślę, że żaden nie odważyłby się stawiać takich warunków. Tak naprawdę myślę, że środowisko hiphopowe akceptuje LGBT+, ale jeszcze po cichu. Niewielu raperów obecnie manifestuje swoje homofobiczne poglądy, a jeśli już się to zdarza, to bardziej są to nieliczne przypadki ortodoksów wykrzykujących plemienne frazesy niż myślicieli gotowych do merytorycznych dyskusji. Pozostali po prostu milczą, ale nie oponują. Zaryzykowałabym stwierdzenie, że zdecydowana większość jest tolerancyjna. Solar Foto: Michał Klusek/ Shootme Vienio: Hip-hop powstał na ulicy, która zawsze miała swoją „podwórkową” hierarchię, w której jakakolwiek odmienność była spychana na margines. Myślę, że to jest korzeń całej sytuacji, ludzie widzą zjawisko i odwracają głowę, nie chcą o tym mówić, albo nie zajmują żadnego stanowiska. O tym wszystkim się mówiło już kilkanaście lat temu - młodzi ludzie robili wiele by ich głos na temat tożsamości seksualnej został usłyszany - może teraz jest czas, żeby po prostu porozmawiać. DonGURALesko: Raperzy, jak zresztą inne grupy w Polsce, kierują się głównie swoim interesem, często dość krótkowzrocznie. Bagażem, który wciąż nam ciąży jest skłonność do "niewychylania się" w jakiejkolwiek kontrowersyjnej kwestii. Schylić głowę i przetrwać - oto sprawdzony odruch. Media społecznościowe zrobiły źródło zarobku z antagonizowania społeczeństwa i bardzo pogłębiły taką postawę. Polskie środowisko hiphopowe jest dokładnie takie, jak polskie społeczeństwo, nie doszukiwałbym się tutaj jakiś specjalnych różnic. Łajzol: Może to strach przed reakcją fanów - nie opowiadając się po stronie atakowanych mogą czuć się bezpieczniej. Natomiast wątpię, czy wytwórnie w to ingerują. Przyczyny są takie same jak w przypadku sporej części polskiego społeczeństwa, która jest homofobiczna – brak wiedzy, brak intelektu, psychologia tłumu i strach przed odrzuceniem. Z drugiej strony nie generalizowałbym, że całe środowisko hiphopowe takie jest. Myślę, że spora część jest tolerancyjna i ta grupa się powiększa. Łajzol Foto: Michał Klusek/ Shootme Kosi: Podejrzewam, że nie chce im się mierzyć z hejtem, który może ich spotkać, poza tym oczywiście część z nich jest nietolerancyjna. Jednocześnie hip-hop jest odbiciem społeczeństwa, także pod względem homofobii. Wszędzie są ludzie o różnych poglądach, jedni są mniej tolerancyjni, inni bardziej. Poza tym zastanawiam się, czy w 2020 roku w ogóle istnieje jedno środowisko hiphopowe. Ras: Jak definiujemy środowisko hiphopowe? Nie stawiałbym takiej tezy w kontekście raperów, natomiast uważam, że powinni poczuwać się do większej odpowiedzialności i mówić głośno o tak ważnych sprawach jak wolność i tolerancja. Nie sądzę, żeby kontrakt w jakiejkolwiek wytwórni zawierał zakaz wypowiadania się na tematy społecznie istotne, ale nie czuję się upoważniony do obstawiania powodów, dla których różni raperzy odmówili wypowiedzi na ten temat. Raperzy, podobnie jak inne grupy zawodowe, wywodzą się z różnych środowisk, jedzą różne śniadania, używają różnych perfum, otrzymali różną edukację. Jedni mieli kolegę geja, inni są z osiedli, gdzie nie wypada się różnić, bo można stracić zęby. Dopóki w przedszkolu, szkole, domu kultury, a przede wszystkim w DOMU nie będziemy tłumaczyć, że ludzie są różni i to jest okej, dopóty będziemy zadawać pytania przedstawicielom różnych środowisk, dlaczego nie bronią mniejszości. Nie bronią, bo ich nie znają, boją się albo sami będąc mniejszością, obawiają się otoczenia. EDUKACJA do k*rwy nędzy. Holak: Otaczam się tolerancyjnymi ludźmi, ale faktycznie odnoszę wrażenie, że lepiej nie wypowiadać się na ten temat, bo utarło się, że polski raper musi być macho. Wydaje mi się, że duża część oddziela scenę lokalną od tego, co dzieje się na świecie i nie bierze pod uwagę, jak wielki wkład w tę kulturę mają mniejszości. Kiedyś starszy kolega raper powiedział mi, że zazdrości mi możliwości dzielenia się w swojej muzyce wrażliwością, po którą w jego czasach nie przystawało sięgać. Czy raper LGBT+ zostałby zaakceptowany w branży hiphopowej? Afrojax: W Polsce nie widzę na to szans, choć chciałbym się mylić. Rau: Myślę, że na razie nie. DonGURALesko: Na pewno miałby bardzo trudny start. Gdyby wykorzystał to na swoją korzyść, mógłby liczyć na sukces, pod warunkiem tworzenia wartościowej muzyki. Vienio: Wyobrażam sobie, że u nas koleś opowiadający otwartym tekstem o swojej seksualności podczas festiwalu hiphopowego wzbudzałby wielkie emocje. Być może branża by go nie przyjęła, ale zakładam, że mogą być na to odbiorcy zupełnie gdzie indziej. W USA już od dawna mamy do czynienia ze zjawiskiem rapu gejowskiego. Hip-hop jest tylko formą wyrazu, więc rozlewa się po różnych zakamarkach show-biznesu. Kiedyś nikt nie chciał nagrywać z artystami spoza kultury hiphopowej, a dzisiaj wręcz przeciwnie. Sytuacja na rynku zmienia się dość dynamicznie - może osoba, która wyjdzie z czymś takim znajdzie swoich odbiorców. Solar: Myślę, że pojawienie się rapera otwarcie identyfikującego się jako LGBT+ to kwestia czasu. Fenomen rapu opiera się na bezpośrednim opowiadaniu swoich prawdziwych historii. Moim zdaniem ktoś, kto nie chciałby wykorzystać orientacji do wywołania kontrowersji, ale uczciwie relacjonowałby, jak wygląda jego życie, z jakimi problemami się zmaga i robiłby to na dobrym poziomie muzycznym ma gwarantowany sukces. Ralph Kamiński, choć nie jest raperem, został zaakceptowany przez branżę hiphopową. Nie jest to przykład jeden do jednego, ale taki beta-test na to, jak zareaguje rapowe środowisko. Jeśli miałbym coś doradzać homoseksualnemu raperowi, sugerowałbym by ujawnił swoją orientację, ale też ostrzegł, że czeka go ciężki rok. Ras: Jeśli rozumiemy branżę jako artystów rapowych, to uważam, że jak najbardziej tak. Łajzol: Na świecie coming outy wśród raperów są już powszechne i w USA raper gej może być jedną z większych gwiazd sceny. Jeśli chodzi o Polskę, to myślę, że paradoksalnie raper LGBT+ mógłby liczyć na akceptację przynajmniej części środowiska. Jako ktoś „unikatowy” i „oryginalny” spotkałby się pewnie z dużą popularnością, ale pewnie również z wielkim hejtem. Kosi: Przez jednych byłby zaakceptowany, przez innych możliwe, że nie. Mimo wszystko myślę, że raperzy są bardziej tolerancyjni niż ich fani. Kosi Foto: Michał Klusek/ Shootme Holak: Jeżeli chodzi o zagranicznych artystów, to nie miałem problemu, żeby zagrać 11 listopada w Warszawie przed Mykkim Blanco, który został zaakceptowany przez branżę. Zdaje się, że aktualnie wielu raperów na świecie jest „wyoutowanych”. W Polsce mogłoby być różnie, ale zakładam, że ostatecznie w tym gatunku ważne jest, żeby być autentycznym i bezkompromisowym - na dłuższą metę tacy twórcy ustalają nowe standardy. Co chciałbyś przekazać homofobicznym raperom w branży? Ten Typ Mes: Nie wiem, co mam im powiedzieć. Nie wszyscy muszą się lubić. Tak samo jak nie lubię przegiętego maczyzmu i klimatu armii, Warsaw Shore czy innego pato-hetero, tak samo estetycznie nie dźwignę takich postaci jak Liberace czy na Netfliksie ostatnio Walter Mercado, albo nie zachwycę się purpurową peleryną jakiegoś watykańskiego kardynała. Mam prawo obśmiać wszystkich powyższych, szczególnie, gdy się prężą w mediach. Rzecz w tym, że gentleman staje w obronie słabszych, a LGBT - z racji bycia w mniejszości i jednoczesnego piętnowania - to właśnie w Polsce słabsi. Co to za kozactwo gnębić 10 proc. populacji? Swoją drogą zabawnie wyglądałby świat faktycznie „wolny” od dokonań LGBT, dałoby się przeprowadzić taką symulację? Bez budynków autorstwa LGBT architektów, bez literatury, muzyki, filmów, obrazów, rzeźb, samochodów projektowanych przez gejów, dalej, bez leków i odkryć, w ogóle wszelkich wynalazków, no to byłby hit! Ciekawe czy taka rzeczywistość spodobałaby się homofobom? Rau: Chciałbym przekazać, że co ich k*rwa obchodzi, kto ma jakie preferencje seksualne. Każdy ma prawo kochać i być sobą, czuć się z tym swobodnie, bo to jest normalne. A jak się czegoś nie lubi i nie chce się tego oglądać i słuchać, to wystarczy tego nie robić. Solar: Sam kiedyś taki byłem, tylko dlatego, że wszyscy wokół mieli takie poglądy, od dziadków, przez nauczycieli po kolegów. To było zaszczepione, powszechne i uznawane za normalne. Nie mam wystarczającej wiedzy socjologicznej ani historycznej, żeby to wyjaśnić, ale gdybym miał strzelać, stawiałbym, że działał mechanizm obronny – „boimy się tego, czego nie znamy”. Na szczęście już znamy i wiemy, że nie ma przed czym się bronić. Ludzie homoseksualni istnieją od zawsze, to nie jest ich wybór. Mam znajomego geja, który powiedział kiedyś, że gdyby miał wybór, wolałby być heteroseksualny, bo byłoby mu łatwiej. Uważam, że to przykre, że nie może czuć się swobodnie z tym, kim jest i życzyłbym mu, żeby nie musiało tak być. Łajzol: Powiedziałbym im, że homofobia i prześladowanie mniejszości to oznaka słabości i prostactwa. Poprosiłbym też, żeby mi wytłumaczyli, dlaczego są homofobami oraz zapytałbym, czy znają osobiście jakieś osoby LGBT+. Jeśli nie, to nie mają prawa się o nich wypowiadać, a gdyby je poznali, to pewnie przestaliby być homofobami. Holak: Chciałbym im powiedzieć, że homoseksualiści rozwijają ten gatunek i to pojebane, że mogą się czuć przez nich wykluczeni, a tak na serio to nic, bo raczej nie mam z nimi kontaktu. Holak Foto: Michał Klusek/ Shootme Kosi: Chciałbym powiedzieć to wszystkim, którzy mają uprzedzenia, a nie tylko raperom: przestańcie się bać, bo nie ma czego. Chciałbym, żebyśmy się nauczyli razem żyć, rozmawiać i budować, a nie kłócić się, dzielić i niszczyć. Ras: Rozmawiajmy. Vienio: Chciałbym im opowiedzieć o dwóch przypadkach z mojego życia. Znajomy sportowiec z Warszawy zrobił coming out i bał się, że wszyscy się od niego odwrócą, tymczasem k*rwa nic się nie stało i kumple zostali jego kumplami. Mam też kolegę, który jest transpłciowy - przeszedł operację konwersyjną i stał się chłopakiem. Zaczął traktować mnie jak trędowatego, bo bał się, że go nie zaakceptuję. Zapytałem, dlaczego mnie tak traktuje, a on odpowiedział, że błędnie uważał mnie za homofoba wywodzącego się ze środowiska hiphopowego. Powiedziałem mu, że w takiej sytuacji to on zrobił mi krzywdę. Opowiadam te historie, żeby podkreślić, że ludzie są po prostu ludźmi, rodzą się dziś i rodzili się zawsze na całym świecie, więc może pora zmienić myślenie na ten temat. Afrojax: Niewiele, ta homofobiczna postawa jest zwykle tak silnie wdrukowana, że trudno o rzeczową dyskusję. Może zaproponowałbym im seks oralny, w którym będę stroną pasywną? ********** Zobacz też: Mam prawie 30 lat i pojechałem do parku dinozaurów!
jako dziecko marzył o karierze w cyrkuMoje pierwsze wspomnienia nie wiążą się z muzyką, ale bardziej z zabawą w teatr i cyrk. Jestem z małego miasta. Do przedszkola przyjeżdżały teatrzyki kukiełkowe, to było dla mnie super inspirujące. Chciałem to wszystko odtwarzać w czasie zabawy. W przedszkolu, kiedy miałem 5-6 lat, panie pozwalały mi robić pojawiła się w podstawówce i gimnazjum, kiedy robiłem amatorskie filmy animowane w Paincie (śmiech). Wtedy zacząłem dogrywać do nich soundtracki na keyboardzie od babci i dziadka. Uczyłem się też grać na skrzypcach, więc zająłem się też bardziej horrorowymi, smyczkowymi ścieżkami album jest jak pamiętnik ze wspomnieniamiOpowiadam historie z własnego życia, które osobiście mnie dotyczą. Tytuł albumu, „Morze", wydaje mi się wystarczająco szeroki - to może być morze uczuć, ale też nawiązanie do okresu, kiedy mieszkałem nad morzem i wiele rzeczy tam mi się, że jeśli opowiadam o sobie w prawdziwy sposób, umożliwia mi to kontakt z widzami. Nie chcę mówić, co dosłownie znaczą moje teksty. Chodzi o to, żeby każdy znalazł swoje znaczenia. Czasem zastanawiam się, czy to nie jest może za bardzo ekshibicjonistyczne, ale po prostu tak to teledyskach myśli jak o krótkich filmachPierwszy teledysk do nowego albumu miał być mroczy, bardzo spójny z muzyką. Drugi jest już filmowy. Ważnym punktem odniesienia jest dla mnie Xavier Dolan - uwielbiam jego sposób opowiadania obrazami i kostiumami. To, co robi, jest bardzo wszystkich teledyskach pracuję z Karolem Łakomcem, który jest moim kumplem. Uwielbiam robić coś razem z ludźmi, których znam. Kontrolowałem tylko scenariusz, bo powstał na podstawie mojego pomysłu, potem oddałem Karolowi możliwość decydowania o tym, jak będą wyglądały zdjęcia. Zrobiliśmy trzy teledyski - mają się uzupełniać, opowiadać określoną też na Facebooku, polub nasz fanpage i-D Polskalubi swój sentymentalizmJestem ogromnie sentymentalny. Lubię się w tym stanie zatapiać. Wiem, że moja płyta jest w jakiś sposób smutna, ale nie depresyjna. Przywołuję wspomnienia, rozliczam się z tym, co było, ale staram się pogodnie podchodzić do ceni elektronikę, wybrał starą szkołęJestem świadom, że elektronika jest teraz najbardziej popularna. Kiedy zacząłem myśleć 5-6 lat temu o tym albumie było dla mnie oczywistością, że będzie tam jakiś elektroniczny motyw. Zdecydowałem jednak, że wolę zrobić coś ponadczasowego. Wiem, że moje piosenki nie wpadają w ucho od razu, ale mam też wrażenie, że każdy z nas ma w sobie te emocje, pokłady sentymentalizmu i do niego jego płycie pojawia się piosenka o WarszawieKiedyś miałem wrażenie, że Warszawa to taki Nowy Jork, chociaż nigdy tam nie byłem. Tu wszystko jest większe, wyższe. Ta piosenka opowiada o moich pierwszych miesiącach mieszkania w stolicy. Jest w niej też krytyczny ton, bo chociaż bardzo lubię to miasto, czasem mnie też o ludziach, którzy udają gwiazdyZawsze wracam do myśli: bądź sobą. W „Hymnie O Warszawie" pojawiają się ludzie w ciemnych okularach, którzy tworzą wokół siebie otoczkę artystów, ale za tym nic nie stoi. To dla mnie bardzo zastanawiające, bo tylko w pierwszym kontakcie robią wrażenie. Z kolei osoby niepozorne często mają potencjał, potrafią być niesamowicie muzykę inną niż ta, którą sam robiUwielbiam muzykę filmową, skandynawską elektronikę i brit pop. Pamiętam okres odkrywania muzyki pod koniec gimnazjum i liceum. Kiedy pojawił się serial „Skins", w którym mogłeś usłyszeć mnóstwo świetnych zespołów, poznałem masę zespołów i wykonawców. Między innymi MGMT, poznałem też nieznaną wtedy wszystkim Adele i Franza muzykę nazywa „artystycznym popem"Ciężko mi określić swój styl. Można nazwać to muzyką alternatywną, ale to tak strasznie szeroka kategoria. Nazwałbym jednak swoją muzykę popem, ale właśnie artystycznym, bo mam niekonwencjonalne podejście do budowania piosenek. Ryzykuję, nie przyjmuję tego, że coś się robi tak, a nie jeden z pierwszym koncertów przyniósł ze sobą wielki brokatowy napisUwielbiam koncerty na żywo i kontakt z publicznością. Pierwszy raz występowałem podczas mojego dyplomu licencjackiego. Chciałem, żeby to był prawdziwy koncert a nie egzamin - prawdziwe show, z odpowiednimi światłami i emocjami. Nie było to jednak łatwe, przełamałem się dopiero na drugim egzaminie, magisterskim. Zrobiłem wielki napis „Ralph" z brokatowego kartonu, chociaż nikt tego nie robił. Chciałem, żeby pojawił się podczas występu jakiś element scenograficzny. Takie rzeczy budują klimat. Mały, oddzielny też:10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o Soniamiki10 rzeczy, które powinniście wiedzieć o Better Person10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o CoalsKredytyTekst: Mateusz Góra
Zobaczmy, czy jest jakaś wspólna płaszczyzna między Krzysztofem Zalewskim a Ralphem Kamiskim. Polski wokalista Ralph Kaminski. Ale to nie wszystko. W świetle faktu, że nie wszyscy znają Ralpha Kaminskiego i jego twórczość, wielu zastanawiało się, kim jest Ralph Kaminski i czy jego nazwisko jest pseudonimem. santosz Dużo pisze Liczba postów: 504 Dołączył: May 2021 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała dla mnie męczące jest to ciągłe nawijanie o tolerancji szczerze mówiąc, ja sobie zdaję sprawę, że te humory jak powyżej to są humory niskich lotów, ale cały czas humory i zdaję też sobie sprawę, że ludzie są tak przewrażliwieni na punkcie swojej wyjątkowości, nietykalności i wydumanej poprawności politycznej, że już to olewam po prostu Karpie zjem! 08:27 PM EVENo Ave Satan Liczba postów: 7,865 Dołączył: Sep 2017 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała santosz napisał(a):dla mnie męczące jest to ciągłe nawijanie o tolerancji szczerze mówiąc, ja sobie zdaję sprawę, że te humory jak powyżej to są humory niskich lotów, ale cały czas humory i zdaję też sobie sprawę, że ludzie są tak przewrażliwieni na punkcie swojej wyjątkowości, nietykalności i wydumanej poprawności politycznej, że już to olewam po prostu Aż mi się przypomniało jak raz dostałem ostrzeżenie, bo ktoś zgłosił mój post, w którym nazwałem kogoś pedałem i też było tam coś o tolerancji i LGBT, a ja miałem takie WTF? Nigdy nie nazwałem żadnego geja pedałem. Tego gościa, co śpiewał Ona tańczy dla mnie owszem i tego gościa, co mówił Siemanko, witam w mojej kuchni też. Ale oni obaj są żonaci. A mimo to są pedałami xD ORION 2000 Radio Epsilon 08:30 PM Miszon Stały bywalec Liczba postów: 9,452 Dołączył: Aug 2008 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała ( 08:24 PM)EVENo napisał(a): ( 08:10 PM)Monika napisał(a): Miałam wrażenie, że z powodu jednej z użytkowniczek mieliśmy całkiem świeżą dyskusję o tolerancji etc... W TYM konkretnym temacie. Szczerze mówiąc nie bardzo widzę związku. Tym bardziej, że, podkreślam to po raz trzeci (!), nie odbieram Ralfowi człowieczeństwa. Nie mam takiego prawa. A nawet gdybym miał, to bym z niego nie skorzystał. I wszystko, co piszę na jego temat specjalnie piszę tutaj, a nie na jego fejsbukowym profilu lub osobiście w twarz. Gdzieś się wyżyć muszę, a Rafałek raczej tutaj nie zagląda. Więc to, że chce mi się na jego widok rzygać nie oznacza, że będę kazał mu się zabić. Czy coś w ten deseń Mógł byś się jednakże wstrzymać z takimi tekstami w ramach tego wyżywania? 10:02 PM EVENo Ave Satan Liczba postów: 7,865 Dołączył: Sep 2017 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Noemi napisał(a):Może ja też wg ciebie jestem katastrofą? A skąd ja to mam wiedzieć? Dla mnie jesteś tylko avatarem z niezatytułowaną grą o gęsi. Nawet nie wiem czy wiesz, że Twój avatar pochodzi z niezatytułowanej gry o gęsi, bo nigdy o tym nie mówiłaś. Ralf natomiast bardzo lubi eksponować siebie tu i ówdzie, więc z przyjemnością sprowadzam go na ziemię. Poza tym, słyszałem w życiu gorsze obelgi. ORION 2000 Radio Epsilon 12:57 AM EVENo Ave Satan Liczba postów: 7,865 Dołączył: Sep 2017 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Swoją drogą, komentarz pod tym videoklipem, polubiony przez samego Ralfa (a przynajmniej kogoś, kto zarządza jego kanałem): Nie wiem, z jakiej planety jest Ralph, ale chciałabym tam kiedyś dotrzeć. Więc nie tylko ja uznaję go za kosmitę. ORION 2000 Radio Epsilon 01:05 AM Miszon Stały bywalec Liczba postów: 9,452 Dołączył: Aug 2008 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Gość jest dziwny, to prawda, tylko co to ma za znaczenie przy ocenianiu piosenki, a poza tym dziwność w sztuce jest można rzec pożądana. Wreszcie, może to tylko taki image. (Ten post był ostatnio modyfikowany: 01:07 AM przez Miszon.) 01:06 AM EVENo Ave Satan Liczba postów: 7,865 Dołączył: Sep 2017 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Miszon napisał(a):Wreszcie, może to tylko taki image. Cóż, Gordon Ramsay ma image bycia dupkiem, choć w rzeczywistości prawdopodobnie jest spoko. Sam jednak fakt, że wybrał ścieżkę kariery, która każe mu udawać dupka nie jest godny pochwalenia. Polski odpowiednik Magda Gesler to samo. Nie znam jej osobiście, nie wiem jaka ona jest, ale uznała, że będzie siebie promować jako złośliwą, chamską zdzirę, więc nie widzę powodu, aby nie traktować jej jako złośliwą, chamską zdzirę. Tak siebie prezentuje w telewizji. Wchodzi też kwestia gustu. Elton John też jest dziwolągiem. A mimo to, lubię Eltona. Bawią mnie jego przebieranki. Potrafię czerpać z tego radość. A Ralf mnie zwyczajnie irytuje. Tak już jest. Nie wiem dlaczego. Więc dla własnej swobody i dla własnego spokoju muszę się z niego naśmiewać. Tylko w ten sposób będę sobą. Jeśli tego nie zrobię, będę czuł się źle. A ja nie chcę czuć się źle. Chcę czuć się dobrze. Więc wyśmiewam Ralfa Kamińskiego. Sam dla siebie. ORION 2000 Radio Epsilon 01:23 AM Miszon Stały bywalec Liczba postów: 9,452 Dołączył: Aug 2008 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Magda Gessler była gościem audycji kulinarnej w 357 w sobotę wielkanocną. I gdybym nie znał tego programu o restauracjach, to bym powiedział, że jest uroczą osobą. (Ten post był ostatnio modyfikowany: 08:15 AM przez Miszon.) 08:15 AM AKT! jegomość Liczba postów: 23,526 Dołączył: May 2008 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała to ja wrócę do samego nagrania i klipu pewnie, że to jest kiczowe w opór, rafał zajmuje w tym wszystkim pozycję jakiejś duchologicznej diwy, ale robi ten wołging na sali gimnastycznej robotę totalnie, a i samą piosenkę, lecącą na podobnym elektrobicie jak w "nic nie może wiecznie trwać", ale refrenem uciekającą w stronę dziwacznych wokaliz a la "wuthering heights", totalnie da się obronić myślałem, że znowu zrobił coś żadnego, a tymczasem wreszcie nagrał coś superwyrazistego — —————— —— ——— —————— ————— ——————— ———— — ————— — —— ——— 08:39 AM neo01 Stały bywalec Liczba postów: 7,203 Dołączył: Dec 2009 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Znów jakieś dziwne dyskusje, chyba trochę niepotrzebne, no ale pewnie rzeczywiście lepiej tu niż gdzie indziej... Ja gościa nie trawię, ale nie zamierzam mu wymyślać, po prostu staram się go ignorować. A ten kawałek wyłączyłem chyba po 5 sekundach. Czegoś tak niestawnego dawno nie słyszałem, szkoda, mimo wszystko, że poszedł w aż taką stronę (jednak niektórych kawałków nie za często dało się jakoś słuchać). WOLNE MEDIA!!! (Ten post był ostatnio modyfikowany: 11:23 AM przez neo01.) 11:23 AM AKT! jegomość Liczba postów: 23,526 Dołączył: May 2008 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała mocna opinia jak na pięć sekund słuchania, bardziej merytoryczna tylko dlatego, że nie odmawiasz kamińskiemu człowieczeństwa xdMiszon napisał(a):Mam wrażenie, że sporo jego piosenek cierpi raczej na nadmiar wyrazistości. prześpiewane, udziwnione czy przesadnie dramatycznie nie znaczy tyle, co wyraziste, a tutaj po wyłączeniu przez kilka dobrych minut nadal słyszałem ten refren — —————— —— ——— —————— ————— ——————— ———— — ————— — —— ——— 02:28 PM Adam1992 Dużo pisze Liczba postów: 690 Dołączył: May 2012 RE: Ralph Kaminski - Bal u Rafała Jego wizerunek to mnie nie interesuje, to jest po prostu mega słabe. 08:30 PMRalph Kamiński Ralph Kaminski słynie ze swojego wyrazistego wizerunku, którego nieodłącznym elementem jest charakterystyczna fryzura. Okazuje się, że muzyk korzysta z peruk, a jego naturalne pasma wyglądają nieco inaczej. Ralph Kaminski to polski piosenkarz, kompozytor, autor piosenek, multiinstrumentalista, producent muzyczny. Pasję do muzyki i sztuki przejawiał już w
Rafał Kamiński urodził się i wychował w Jaśle. Uczył się w szkole muzycznej w klasie skrzypiec. W wieku 11 lat zaczął uczęszczać na zajęcia wokalne do Jasielskiego Domu Kultury. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie ukończył wokalistykę na wydziale Jazzu i Muzyki EstradoweJ. Studiował też na Wydziale Popu na Uniwersytecie Muzycznym „Codarts” w 2011 roku za utwór „The Hill” zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu „Carpathia 2011”. Po konkursie został dostrzeżony przez Marka Kościkiewicza, który zaproponował mu współpracę menedżerską. W 2012 roku wziął udział w przesłuchaniach do drugiej edycji programu X Factor. Podczas eliminacji wykonał utwór „Don’t Know Why” Norah Jones. Ostatecznie przeszedł do kolejnej rundy, jednak odpadł na etapie tzw. „bootcampu”. W 2013 roku odebrał główną nagrodę na Międzynarodowym Kampusie Artystycznym „FAMA” 2013. Od tego samego roku gra koncerty ze swoim zespołem My Best Band In The 2014 roku był nominowany do nagrody artNoble w kategorii „Muzyka”. 6 czerwca 2016 roku wystąpił na koncercie „Scena alternatywna” podczas 53. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 14 listopada tego samego roku ukazała się jego debiutancka płyta studyjna zatytułowana Morze. Album promowany był przez single: „Podobno”, „Zawsze” i „Meybick Song”. W tym samym roku nagrał singiel „Lights” z Maciejem „MaJLo” Milewskim. Tomasz Jacyków. Z partnerem Tomaszem jest już od 15 lat, czego nie ukrywa. Tomasz Tyndyk – „Wszyscy wiedzą, że jestem gejem; co gadają za moimi plecami - nie wiem” - powiedział aktor